Doctors in ancient Egypt set broken bones with wooden sprints bound with plant fibres, dress wounds with oil and honey, and performed surgery with knives, forcepts and metal or wooden probes.
(พวกแพทย์ในอียิปต์โบราณจะใช้วิธีเข้าเฝือกที่แตกหักแล้วพันด้วยเนื้อเยื่อต้นไม้ มีการตกแด่งแผลด้วยการใช้น้ำมันและน้ำผึ้ง และทำการผ่าตัดด้วยมีด คีม และเครื่องหยั่งแผลทั้งที่เป็นโลหะและไม้)
They had cured for many diseases, some of which they thought were caused by worms such as the ‘’ hefet’’ worm in the stomach or the ‘’ fenet’’ worm that gnawed teeth.
(พวกเขารักษาโรคได้หลายอย่าง โรคบางอย่างพวกเขาคิดว่ามีสมุฏฐานมาจากพยาธิ ยกตัวอย่างพยาธิเฮเฟตที่อยู่ในท้อง หรือพยาธิเฟเนตที่แทะกินฟัน)
Physicians knew that the heart “spoke’’ through the pulse, but they also thought that it controlled everything that happened in the body, and all thoughts and feelings.(พวกแพทย์รู้ว่าหัวใจเต้นทางเส้นชีพจร แต่พวกเขาคิดว่าหัวใจควบคุมทุกอย่างที่เกิดขึ้นในร่างกาย ตลอดจนถึงความคิดและความรู้สึกทุกอย่างด้วย)
They did not realise that the brain was important.
(พวกเขาไม่ได้ตระหนักว่ามันสมองมีความสำคัญ)
Plant remedies were popular.
(การรักษาสมุนไพรก็เป็นที่นิยม)
Garlic was prescribed for snakebite, to gargle for sore throats and to soothe bruises.
(กระเทียมจะใช้ทาเมื่อถูกงูกัด ใช้กลั้วคอเวลาเจ็บคอ และใช้ทาที่รอยฟกช้ำ)
Doctors used a vulture’s quill to apply eyedrops containing celery juice.
(พวกแพทย์ใช้ขนนกแร้งจุ่มยาหยอดตาที่มีน้ำยาสมุนไพรหยอดตาผู้ป่วย)
When practical medical failed, physicians turned to magic.
(เมื่อใช้รักษาทางยารักษาแล้วล้มเหลว พวกแพทย์ก็จะหันเข้าไสยศาสตร์)
People wore amulets to ward off accident and sickness.
(คนจะสวมเครื่องรางของขลังเพื่อป้องกันอุบัติเหตุและการเจ็บไข้ได้ป่วย)
They also thought some of the gods had healing powers.
(พวกเขาคิดว่ามีเทพบางองค์มีอานุภาพในการรักษาโรคได้ด้วย)
No comments:
Post a Comment