การเขียนและการศึกษา Writing and Education

Ancient Egyptians used picture writing, called hieroglyphs, for inscriptions in the tombs and temples.
(ชาวอียิปต์โบราณใช้ตัวหนังสือรูปภาพที่เรียกว่า ไฮโรกลิฟส์ เพื่อจารึกไว้ในหลุมฝังศพและในวิหารต่าง ๆ)

Scribes would tell their sons that to be a scribe ‘’is greater than any other profession”.
(พวกนักจารึกจะบอกลูกชายของพวกตนว่า การเป็นนักจารึกมีความยิ่งใหญ่กว่าอาชีพอย่างอื่น)

Student scribes took up to ten years to memorise the several hundred hieroglyph signs.
(นักเรียนที่เรียนทางจารืกจะใช้เวลานานถึง 10 ปีจึงจะจดจำสัญลักษณ์ตัวหนังสือไฮโรกลิฟหลายร้อยตัวนี้ได้)

They also had lessons in astronomy, mathematics, astrology, practical arts and games and sports.
(พวกเขาก็ยังต้องศึกษาบทเรียนทางด้านดาราศาสตร์ คณิตศาสตร์ โหราศาสตร์ ศิปละภาคปฏิบัติ ตลอดจนเกมกีฬาต่าง ๆ)

Classroom discipline was strict and teachers believed that ‘’ the ears of a boy are on the back. He listens only when he is beaten”.
(วินัยในห้องเรียนมีความเคร่งครัดมาก และพวกครูผู้สอนมีความเชื่อว่า ”หูของเด็กผู้ชายอยู่ที่ข้างหลัง เด็กจะเชื่อฟังเมื่อถูกตีแล้วเท่านั้น”

The boys who did not become scribes followed in their fathers’ footsteps, becoming perhaps farmers or carpenters.
(พวกเด็กผู้ชายที่ไม่เป็นนักจารึกตามรอยบิดาของพวกตน ก็จะเป็นชาวนาหรือไม่ก็เป็นช่างไม้)

Girls stayed at home and learnt music, dancing and housekeeping skills from their mothers.
(พวกเด็กผู้หญิงจะอยู่กับบ้าน เล่าเรียนการดนตรี การเต้นรำ และทักษะการดูแลบ้านจากแม่ของตัวเอง)